Vroege palliatieve zorg via digitale of fysieke consulten heeft vergelijkbaar effect op kwaliteit van leven bij gevorderde NSCLC
Landelijke richtlijnen adviseren om palliatieve en oncologische zorg voor patiënten met gevorderde kanker vroegtijdig te integreren, omdat dit zorgmodel de kwaliteit van leven en andere belangrijke uitkomsten verbetert. De meeste patiënten met gevorderde kanker krijgen echter geen vroege palliatieve zorg in de poliklinische setting vanwege beperkte toegang en middelen. Mogelijk kunnen deze barrières geslecht worden door vroege palliatieve zorg op afstand te leveren via videoconsulten (‘telezorg’). Dit werd nader onderzocht in de grootschalige klinische studie REACH PC. Tijdens ASCO 2024 besprak Joseph Greer, PhD (Harvard Medical School, Boston, VS) hiervan de resultaten.
De REACH PC-studie is uitgevoerd in 22 kankercentra in de VS.1 Volwassen patiënten met een ECOG-‘performance status’ van 0-3 die in de afgelopen 12 weken waren gediagnosticeerd met gevorderde niet-kleincellige longkanker (‘non-small cell lung cancer’, NSCLC) en bij wie een in opzet curatieve behandeling niet mogelijk was, werden 1:1 gerandomiseerd tussen vroege palliatieve zorg via digitale of fysieke consulten. Deelnemers hadden elke 4 weken een afspraak met een zorgverlener die werkzaam is in de palliatieve zorg, hetzij op afstand via een videoconsult of op de polikliniek via een fysiek consult. De primaire uitkomstmaat was de kwaliteit van leven, gemeten met de vragenlijst ‘Functional Assessment of Cancer Therapy-Lung’ (FACT-L; bereik: 0-136 punten). Er was sprake van een vergelijkbaar effect van vroege palliatieve zorg via digitaal of persoonlijk contact, indien het 90%-betrouwbarheidsinterval voor het verschil in FACT-L-score viel binnen een marge van ±4 punten. Secundaire uitkomstmaten waren de score voor tevredenheid met de zorg en de aanwezigheid van verzorgers tijdens de afspraken. Exploratieve uitkomstmaten waren symptomen van angst en depressie, gemeten met de ‘Hospital Anxiety and Depression Scale’ (HADS).
Resultaten
In totaal werden 1.250 patiënten gerandomiseerd (gemiddelde leeftijd: 65,5 jaar; 54% vrouw): 633 patiënten in de videoconsultgroep en 617 patiënten in de fysieke-consultgroep. Na 24 weken was het gemiddelde aantal afspraken 4,7 in de videoconsultgroep tegenover 4,9 in de fysieke-consultgroep. Vanwege de COVID-19-pandemie vond 6% van de consulten in de fysieke-consultgroep noodgedwongen plaats via een videoverbinding. De kwaliteit van leven na 24 weken was vergelijkbaar tussen de videoconsult- en fysieke-consultgroep (gemiddelde FACT-L-score: 99,7 vs. 97,7 punten; verschil [90%-BI]: 2,0 [0,1-3,9]; p=0,04). Ook de tevredenheid met de geleverde zorg na 24 weken verschilde niet tussen de groepen; dit gold voor zowel patiënten (41,3 vs. 41,0 punten; verschil [95%-BI]: 0,3 [-1,0-1,7]; p>0,99) als hun verzorgers (37,2 vs. 36,8 punten; verschil [95%-BI]: 0,4 [-1,5-1,7]; p>0,99). Tijdens fysieke consulten waren vaker verzorgers aanwezig dan tijdens videoconsulten (36,6 vs. 49,7%; verschil [95%-BI]: -13,0 [-17,6- -8,6]; p<0,001). Er werden geen statistisch significante verschillen gevonden in symptomen van angst (verschil [95%-BI]: -0,2 punten [-0,6-0,3]) en depressie (verschil [95%-BI]: -0,4 punten [-0,9-0,1]) na 24 weken tussen de groepen.
Conclusie
Uit deze gerandomiseerde studie (REACH PC) blijkt dat vroege palliatieve zorg via digitale of fysieke consulten een vergelijkbaar effect heeft op de kwaliteit van leven van volwassen patiënten met gevorderde NSCLC. Toekomstig onderzoek zal zich richten op mogelijke verschillen tussen subgroepen en op indicaties voor een digitaal of fysiek consult.
Referentie
1. Greer JA, et al; REACH PC Investigators. Comparative effectiveness trial of early palliative care delivered via telehealth versus in person among patients with advanced lung cancer. Gepresenteerd tijdens ASCO 2024; abstract LBA3.