Toename van PFS met bijna factor 2 met de combinatie olaparib en cediranib bij recidiverend ovariumcarcinoom
Resultaten van een fase II studie die een combinatie van de PARP-remmer olaparib en de angiogeneseremmer cediranib evalueert bij patiënten met platina-gevoelige, recidiverend ovariumkanker tonen aan dat deze combinatie leidt tot een reductie van 58% van het risico op ziekteprogressie in vergelijking met monotherapie olaparib. De PFS met de combinatie bedroeg 17,7 maanden tegenover 9,2 maanden met alleen olaparib (HR[95%BI]: 2,9[1,5-5,6]; p= 0,001). Dit is de eerste studie bij ovariumcarcinoom waarin een volledig orale combinatietherapie is bestudeerd.
Tachtig procent van de vrouwen met hooggradige, sereuze ovariumkanker die behandeld worden met chemotherapie, zullen na verloop van tijd recidiveren. De huidige standaardtherapie voor deze patiënten bestaat uit chemotherapie en is geassocieerd met significante bijwerkingen. Er is daarom behoefte aan nieuwe, effectieve en veilige behandelopties voor deze patiënten. In de gepresenteerde fase II studie werden patiënten met platina-gevoelige of BRCA-gerelateerde ovariumkanker gerandomiseerd tussen een behandeling met olaparib monotherapie (400 mg BID) (N=46) of olaparib (200 mg BID) plus cediranib (30 mg per dag) (N=44).
Patiënten in de [olaparib+cediranib]-arm hadden een mediane PFS van 17 maanden versus 9 maanden in de [olaparib monotherapie]-arm (HR[95%BI]: 2,9[1,5-5,6]; p = 0,001). Daarnaast was de objectieve respons 80% met de combinatie tegenover 48% met olaparib alleen (p = 0,002). Bij 5 patiënten in de combinatietherapie-arm werd een complete respons waargenomen en bij 30 patiënten zag men een partiële respons. Bij patiënten die enkel olaparib kregen zag men 2 complete en 20 partiële responsen. Na een subgroepanalyse op basis van de BRCA-mutatiestatus van de patiënten bleek tevens dat de PFS met de combinatietherapie veel meer uitgesproken was bij patiënten zonder BRCA-mutatie of met een onbekende BRCA-mutatiestatus (5,7 maanden met olaparib versus 16,5 maanden met de combinatie, p= 0,008) dan bij patiënten met BRCA-mutatie-positieve tumoren (16,5 maanden met olaparib versus 19,4 maanden met cediranib plus olaparib, p = 0,16).
Het klinisch voordeel van de combinatie had als keerzijde meer hypertensie, meer vermoeidheid en meer diarree als gevolg. Deze bijwerkingen waren echter over het algemeen goed te behandelen met symptomatische therapie en/of dosisaanpassingen.
Samengevat toont deze fase II studie hoge responspercentages en een positieve PFS met de combinatie van olaparib en cediranib. Deze data geven aanleiding tot een verdere evaluatie van deze combinatietherapie bij recidiverend ovariumcarcinoom, aldus de onderzoekers. De toxiciteit van de combinatie is echter niet verwaarloosbaar en hiermee dient rekening gehouden te worden in een toekomstige fase III-studie.
Referentie
Liu J, Barry W-T, Birrer M, et al. A randomized phase 2 trial comparing efficacy of the combination of the PARP inhibitor olaparib and the antiangiogenic cediranib against olaparib alone in recurrent platinum-sensitive ovarian cancer. Presented at ASCO 2014; Abstract LBA5500.
