De helft van de mannen met gevorderde prostaatkanker negeert zijn symptomen
In een vroeg stadium is prostaatkanker over het algemeen asymptomatisch. Wanneer de ziekte zich echter verder ontwikkelt, kan dit gepaard gaan met het optreden van pijn, problemen bij het wandelen en het nemen van trappen, slaapproblemen en controleverlies over de blaas. Met andere woorden, deze symptomen kunnen een waarschuwing zijn dat de ziekte in progressie is. Als deze symptomen vroeg en duidelijk gecommuniceerd worden met de behandelende arts kan de behandeling van de patiënt in vele gevallen worden aangepast wat de levenskwaliteit en de behandelingsuitkomst ten goede komt. Uit een grote, internationale enquête onder meer dan 1.200 patiënten met gevorderde prostaatkanker en hun mantelzorgers (International Prostate Cancer Symptoms Survey) blijkt echter dat bijna de helft van de patiënten deze symptomen wel eens negeert en niet bespreekt met zijn arts. Daarnaast blijkt uit de studie dat drie op de vijf mannen niet inziet dat de symptomen als pijn die ze ondervinden gerelateerd kan zijn aan hun gevorderde ziekte.
De studie in kwestie werd uitgevoerd onder de vleugels van de International Prostate Cancer Coalition (IPCC) bij patiënten (n=867) en mantelzorgers (n=360) uit 10 landen (Frankrijk, Duitsland, Italië, Japan, Nederland, Singapore, Spanje, Taiwan, het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten). Gemiddeld leefden de ondervraagde patiënten reeds 5 jaar met hun prostaatkanker en bij 64% was de ziekte uitgezaaid in het bot.
De meest in het oog springende bevinding van de gepresenteerde studie is dat 47% van de ondervraagden aangeeft soms hun symptomen zoals pijn, te negeren. Uit de enquête blijkt ook dat 39% van de mannen met gevorderde prostaatkanker en botmetastasen een bepaalde mate van pijn ondervond zeven maanden of langer voorafgaand aan hun diagnose. Op deze manier wordt een effectieve behandeling bij deze patiënten onnodig vertraagd. Dit onderstreept het belang van een duidelijke en eerlijke communicatie tussen de patiënt en zijn behandelende arts. Onduidelijkheid over de oorsprong van de symptomen is niet de enige reden waarom patiënten hun symptomen negeren. Zo blijkt dat 57% van de patiënten denkt dat dagelijkse pijn iets is waar ze mee moeten leren leven. Ook gaf 34% van de ondervraagden aan dat het praten over hun symptomen voor hen een teken van zwakte is.
Moeite hebben met het bespreken van symptomen blijkt ook cultureel gestuurd te zijn. Zo blijkt dat mannen uit de Europese Unie het hier over het algemeen moeilijker mee hebben dan mannen uit het Aziatisch-Pacifisch gebied en uit de Verenigde Staten (40% versus 28% en 12%). Ook het belang van de mantelzorgers komt duidelijk naar voren uit de studie. Zo geeft 50% van de mannen aan dat ze rekenen op hun mantelzorger (partner, familielid, vriend) om de belangrijke vragen te stellen met betrekking tot hun prostaatkankerproblemen. Desondanks blijkt dat mantelzorgers slechts in 67% van de bezoeken meegaan.
Uit deze rondvraag, de grootste in zijn soort, blijkt samengevat dat er behoefte is aan een duidelijkere en eerlijkere communicatie tussen patiënten, hun mantelzorgers en de behandelende arts. Op die manier kunnen symptomen, die kunnen wijzen op ziekteprogressie, in een vroeg stadium aangepakt worden wat de levenskwaliteit, en mogelijk ook de behandelingsuitkomst, van patiënten significant kan verbeteren.
