Het matchen van behandeling aan specifieke genetische veranderingen verhoogt overleving bij meerdere tumortypen
De IMPACT-studie (‘Initiative for Molecular Profiling and Advanced Cancer Therapy’) begon in 2007 met het evalueren van een individuele behandelbasis gebaseerd op moleculair testen van moeilijk te behandelen tumoren. Resultaten van deze studie, die werden gepresenteerd tijdens ASCO 2018, laten zien dat gematchte doelgerichte therapie leidt tot een verbetering van zowel progressievrije (PFS) als algehele overleving (OS). Bij de 1.307 patiënten met ten minste één genetische verandering in de kanker was het OS-percentage na 3 jaar 15% in de gematchte groep. Ter vergelijking, voor de niet-gematchte groep was dit 7%. Voor de 10-jaarsoverleving waren deze percentages respectievelijk 6% en 1%. Dit laat zien dat het moleculair testen van tumoren met behulp van ‘next generation sequencing’ (NGS) kan worden gebruikt voor het optimaliseren van de behandeling.
Patiënten in deze studie hadden een gevorderd stadium kanker, dat verslechterde ondanks standaardbehandeling. Er was in deze populatie sprake van veel voorbehandeling tot wel 16 eerdere behandelingen. Het mediane aantal eerdere behandelingen was 4. De meest voorkomende typen tumoren waren gastro-intestinale, gynaecologische, borstkanker, melanoom, longkanker en schildklierkanker. Gedurende de eerste jaren van de studie werden de tumoren getest op mutaties in individuele genen. In de latere jaren (tot en met eind 2013) werd NGS gebruikt om 20-50 verschillende genen in een keer te testen. Van de 3.743 patiënten die werden getest, werd bij 1.307 tumoren ten minste één genetische verandering geconstateerd. Daarvan ontvingen 711 patiënten een behandeling die was gematcht aan de biologie van de tumor. De overige 596 patiënten ontvingen geen doelgerichte behandeling als gevolg van het op dat moment niet beschikbaar zijn van een specifieke doelgerichte behandeling. Gematchte behandelingen bestonden uit monotherapie met doelgerichte behandeling of in combinatie met chemotherapie of een andere behandeling.
Het objectieve responspercentage in het gematchte behandelcohort was 16,2%. In de niet-gematchte groep was dit beperkt tot 5,4%. Daarnaast was in het gematchte en niet-gematchte cohort bij respectievelijk 18,6% en 14,7% sprake van ziektestabilisatie. Dit komt overeen met een klinisch voordeel van 34,9% in de gematchte behandelgroep. Dit was significant hoger dan de 20,1% in het niet-gematchte cohort (p<0,001). Mediane PFS van de gematchte behandelgroep was 4,0 maanden, terwijl dit slechts 2,8 maanden was in de ongematchte groep (HR 0,67; p<0,001). De OS was ook significant beter bij patiënten die een gematchte behandeling ontvingen in vergelijking met de niet-gematchte patiënten (mediane OS 9,3 versus 7,3 maanden); HR 0,72; p<0,001). Opvallend was dat de OS in de gematchte doelgerichte behandelgroep afvlakte na 3,2 jaar (11% nog in leven). De 3-jaarsoverleving was 15% in de gematchte behandelgroep, vergeleken met 7% in de niet-gematchte groep. De 10-jaarsoverleving was 6% voor de gematchte behandelgroep en 1% voor de niet-gematchte groep. Gematchte doelgerichte behandeling kwam naar voren als een onafhankelijke factor in de voorspelling voor een langere overleving in multivariate analyse.
Vervolgens ontwikkelden de onderzoekers een prognostische score voor de OS van patiënten op basis van de uitgangswaarden. Uit analyse van de uitgangswaarden van de 1.307 patiënten bleken moleculaire veranderingen in de PI3K/AKT/mTOR-signaalroute vergeleken met andere afwijkingen een onafhankelijke factor te zijn, leidend tot een kortere OS. Andere onafhankelijke factoren die zorgen voor een kortere overleving waren de aanwezigheid van levermetastasen, verhoogde lactaatdehydrogenasewaarden, slechte functionele status, lage albuminewaarden, verhoogd aantal trombocyten en een leeftijd ≥60 jaar.
Samenvattend, patiënten die een behandeling kregen die was gematcht aan een specifieke genetische verandering vertoonden betere klinische resultaten. Deze studie identificeerde ook een aantal factoren die voorspellend zijn voor een langere OS. In de gematchte behandelgroep had 10,4% van de patiënten een OS van 38 maanden of langer. Het moleculair testen van tumoren met behulp van NGS kan worden gebruikt voor het optimaliseren van de behandeling en zou overwogen moeten worden bij het selecteren van een behandeling van patiënten met moeilijk te behandelen kankers.
Referentie
Tsimberidou AM, Hong DS, Wheler JJ, et al. Precision medicine: Clinical outcomes including long-term survival according to the pathway targeted and treatment period—The IMPACT study. Gepresenteerd tijdens ASCO 2018; Abstract LBA2553.
