Neoadjuvante anthracycline in combinatie met ifosfamide is effectiever dan chemotherapie gebaseerd op histologisch subtype bij hoogrisico wekedelensarcoom
Neoadjuvante chemotherapie met een anthracycline plus ifosfamide is geassocieerd met een significant overlevingsvoordeel bij patiënten met een wekedelensarcoom van de romp of extremiteiten met een hoog risico op recidieven. Dit type chemotherapie werd in studieverband vergeleken met een chemotherapieregime gekozen op basis van histologisch subtype. De studie was zo ontworpen dat het een voordeel van op histologisch subtype gebaseerde therapie kon aantonen in termen van recidief-risico. De studie toonde echter aan dat neoadjuvante anthracycline met ifosfamide effectiever is dan een door histologisch subtype gedreven regime. Het statistisch significante en klinisch relevante voordeel in termen van recidiefvrije overleving (‘recurrence-free survival’, RFS) en totale overleving (‘overall survival’, OS) van standaard chemotherapie levert het bewijs voor de effectiviteit van deze behandeling, die momenteel nog steeds ter discussie staat.
Deze op de ESMO 2016 gepresenteerde studie includeerde 287 patiënten met een hoogrisico wekedelensarcoom met 5 histologische subtypen (circa 80% van alle wekedelensarcomen) van de romp of extremiteiten. De patiënten werden 1:1 gerandomiseerd tussen 3 cycli epirubicine (120 mg/m2) plus ifosfamide (9 g/m2), of 3 cycli van een van de volgende regimes gebaseerd op de 5 histologische subtypen: gemcitabine + docetaxel voor ongedifferentieerd pleiomorf sarcoom, trabectedine voor hooggradig myxoïd liposarcoom, hogedosis verlengde-infusie ifosfamide voor synoviaal sarcoom, etoposide + ifosfamide voor een maligne perifere zenuwschedetumor, of gemcitabine + dacarbazine voor leiomyosarcoom.
Na een mediane follow-up van 12,3 maanden bleek dat patiënten gerandomiseerd naar epirubicine + ifosfamide een significant hogere kans hadden om nog vrij van recidieven te zijn na 46 maanden dan patiënten die werden behandeld met een histologisch gedreven regime (0,62 versus 0,38, p=0,004; cox univariate HR 1,955 [95%-BI 1,119-3,190]; p=0,007). De OS was ook significant langer voor anthracycline-ifosfamide (waarschijnlijkheid om nog in leven te zijn na 46 maanden: 0,89 versus 0,64, p=0,033; cox univariate HR 2,687 [95%-BI 1,104-6,937]; p=0,034).
Formeel gezien was deze studie negatief, aangezien er geen voordeel kon worden aangetoond van histologisch gedreven neoadjuvante chemotherapie boven standaard neoadjuvante chemotherapie met een anthracycline en ifosfamide bij resectabel hoogrisico wekedelensarcoom van de extremiteiten of romp. De observatie van een statistisch significant en klinisch relevant verschil in RFS en OS in het voordeel van standaardchemotherapie verschaft echter bewijs voor de effectiviteit ervan, een feit dat momenteel nog ter discussie staat. De vraag blijft echter of deze benadering beter is dan geen behandeling. Niettemin includeerde deze studie patiënten met wekedelensarcoom geselecteerd op een gemiddeld recidiefrisico van 60-70%, bij wie een korte volle-dosiskuur neoadjuvante anthracycline plus ifosfamide de RFS verlengde met 20% en de OS met 10% na 46 maanden. Terwijl de studie geen voordeel van chemotherapie gebaseerd op histologisch subtype kon aantonen, deed een subgroepanalyse vermoeden dat patiënten met een hooggradig myxoïd liposarcoom behandeld met trabectedine een vergelijkbare RFS en OS hadden dan patiënten behandeld met epirubicine plus ifosfamide. Aangezien trabectedine veel minder toxisch is dan conventionele chemotherapie, zal deze subgroep worden uitgebreid om te onderzoeken of er geen verschil in uitkomst is tussen de 2 behandelingen.
Referentie
Gronchi A, Ferrari S, Quagliuolo V, et al. Full-dose neoadjuvant anthracycline + ifosfamide chemotherapy is associated with a relapse free survival (RFS) and overall survival (OS) benefit in localized high-risk adult soft tissue sarcomas (STS) of the extremities and trunk wall: Interim analysis of a prospective randomized trial. ESMO 2016, Abstract LBA6_PR.
