Chemoradiotherapie met temozolomide verlengt de overleving bij oudere patiënten met een glioblastoom
Glioblastoom komt veel voor bij oudere patiënten. Er zijn echter geen duidelijke richtlijnen voor de behandeling van deze oudere patiënten. Uit resultaten van een fase III studie, die gepresenteerd werd tijdens de plenaire sessie van ASCO 2016, blijkt nu dat de toevoeging van temozolomide aan een korte kuur radiotherapie, gevolgd door adjuvante therapie met temozolomide, resulteert in een significant langere overleving dan radiotherapie alleen. De patiënten die de chemoradiotherapie behandeling kregen, hadden 33% minder kans om te overlijden dan patiënten die enkel radiotherapie kregen.
In een eerder gerapporteerde fase III studie is aangetoond dat concomitante en adjuvante temozolomide toegevoegd aan radiotherapie zorgt voor een langere overleving bij patiënten met glioblastoom. In deze studie werd echter een trend naar een kleiner voordeel van temozolomide bij oudere patiënten waargenomen. Dit werd verder uitgezocht in een nieuwe fase III studie, opgezet voor oudere glioblastoom patiënten. In deze studie werden 562 patiënten met een histologisch bevestigd, onbehandeld glioblastoom die ouder waren dan 65 jaar gerandomiseerd tussen een behandeling met radiotherapie (40Gy in 15 fracties over 3 weken) of radiotherapie in combinatie met temozolomide, gevolgd door maandelijkse adjuvante temozolomide tot ziekteprogressie (of tot een totaal van 12 cycli).
De mediane leeftijd van de patiënten in de studie bedroeg 73 jaar en 61% was mannelijk. Verder had de meerderheid van de patiënten (77%) een ECOG performance status van 0 of 1. Uit deze studie bleek dat chemoradiotherapie de mediane totale overleving (overall survival, OS) significant verlengde van 7,3 maanden met radiotherapie alleen tot 9,3 maanden met chemoradiotherapie (HR [95%CI]: 0,76 [0,56-0,80]; p< 0.0001). Daarnaast werd de ziekteprogressie significant vertraagd door toevoeging van temozolomide. De mediane progressievrije overleving (progression-free survival, PFS) was 5,3 maanden met chemoradiotherapie en 3,9 maanden met radiotherapie alleen (HR [95%CI]: 0,50 [0,41–0,60]; p< 0.0001). Deze verschillen hebben een significante impact op het percentage overlevenden na 1 en 2 jaar. Bij behandeling met radiotherapie in combinatie met temozolomide bedroeg de 1- en 2-jarige overleving respectievelijk 37,8% en 22,2% in vergelijking met 10,4% en 2,8% bij behandeling met radiotherapie alleen.
Uit een subgroepanalyse bleek verder dat het voordeel met temozolomide groter was bij de 165 patiënten met methylering van de MGMT promotor, een genetische afwijking die geassocieerd is met een betere respons op chemotherapie en een langere OS. Bij deze patiënten bedroeg de mediane OS 13,5 maanden met chemoradiotherapie en 7,7 maanden met radiotherapie alleen (HR [95% CI]: 0,53 [0,38-0,73]; p= 0,0001).
Patiënten die temozolomide kregen hadden meer last van misselijkheid, braken en constipatie, maar dit bleek geen effect te hebben op de kwaliteit van leven. Uit de EORTC QLQ-C30 en BN20 enquêtes kwamen namelijk geen verschillen naar voren tussen beide armen wat betreft fysiek, cognitief, emotioneel en sociaal functioneren.
Samengevat laat deze studie de superioriteit van chemoradiotherapie met temozolomide over radiotherapie alleen bij oudere patiënten met een glioblastoom zien, een groep die 50% vertegenwoordigd van alle glioblastoom patiënten. Het overlevingsvoordeel van temozolomide ging bovendien niet ten koste van een verminderde levenskwaliteit.
Referentie
Perry J, Laperriere N, O'Callaghan C et al. A phase III randomized controlled trial of short-course radiotherapy with or without concomitant and adjuvant temozolomide in elderly patients with glioblastoma (CCTG CE.6, EORTC 26062-22061, TROG 08.02, NCT00482677). J Clin ocnol 2016;34(Suppl): Abstract LBA2.
