Langere overleving zonder metastasen op afstand door toevoeging van mRNA-4157 aan behandeling met pembrolizumab bij hoogrisicomelanoom

Kankervaccins kunnen gepersonaliseerd worden op basis van tumorneo-antigenen die gevonden worden bij een individuele patiënt. Uit de KEYNOTE-942-studie bleek eerder dat adjuvante behandeling met het gepersonaliseerde mRNA-4157-vaccin in combinatie met pembrolizumab leidt tot een langere recidiefvrije overleving dan behandeling met alleen pembrolizumab bij patiënten met een radicaal gereseceerd hoogrisicomelanoom. Maar geldt dit ook voor de overleving zonder metastasen op afstand?

Het nieuwe mRNA-4157-vaccin is een gepersonaliseerd kankervaccin dat codeert voor maximaal 34 patiëntspecifieke tumorneo-antigenen. Eerder toonde de KEYNOTE-942-studie gunstige effecten van adjuvante behandeling met mRNA-4157 en pembrolizumab in vergelijking met alleen pembrolizumab voor de primaire uitkomstmaat, zijnde de recidiefvrije overleving (‘recurrence-free survival’, RFS), bij patiënten met een radicaal gereseceerd hoogrisicomelanoom. Tijdens ASCO 2023 werden de resultaten van deze combinatiebehandeling gepresenteerd voor de overleving zonder metastasen op afstand (‘distant metastasis-free survival’, DMFS), een van de secundaire uitkomstmaten.

Methoden

KEYNOTE-942 is een lopende, multicentrische, gerandomiseerde ‘open-label’-fase II-studie, waarin patiënten met een radicaal gereseceerd cutaan hoogrisicomelanoom (stadium IIIB-D of IV) 2:1 werden gerandomiseerd tussen adjuvante behandeling met mRNA-4157 en pembrolizumab of alleen pembrolizumab. Patiënten in de interventiegroep kregen 9 doses mRNA-4157, die elke 3 weken intramusculair toegediend werden. Alle patiënten doorliepen maximaal 18 behandelcycli met pembrolizumab (200 mg i.v. elke 3 weken). De primaire uitkomstmaat was de RFS naar het oordeel van de onderzoekers. Een recidief kon lokaal, locoregionaal of op afstand aanwezig zijn en ook een nieuw ontstaan primair melanoom werd beschouwd als een recidief. Secundaire uitkomstmaten waren DMFS, die vooraf gespecificeerd was en geanalyseerd werd indien de RFS positief was, en de veiligheid.

Resultaten

In totaal werden 157 patiënten gerandomiseerd, van wie er 107 behandeld werden met mRNA-4157 en pembrolizumab en 50 alleen pembrolizumab kregen. De primaire uitkomstmaat werd beoordeeld nadat de follow-upduur bij alle patiënten ten minste 12 maanden bedroeg. Op dat moment waren 44 RFS-events opgetreden. Na een mediane follow-upduur van 23 en 24 maanden in respectievelijk de interventie- en controlegroep waren RFS-events gemeld bij 22,4% van de patiënten in de interventiegroep en bij 40,0% van de patiënten in de controlegroep (HR [95%-BI]: 0,561 [0,309-1,107]). Na 18 maanden was het RFS-percentage 78,6% (95%-BI: 69,0-85,6) in de interventiegroep en 62,2% (95%-BI: 46,9-74,3) in de controlegroep. Bij 8,4% van de patiënten die behandeld werden met mRNA-4157 en pembrolizumab werd een metastase op afstand of sterfte gerapporteerd; dit was het geval bij 24,0% van de patiënten die alleen pembrolizumab kregen (HR [95%-BI]: 0,347 [0,145-0,828]). Na 18 maanden was het DMFS-percentage 91,8% (95%-BI: 84,2-95,8) in de interventiegroep en 76,8% (95%-BI: 61,0-86,8) in de controlegroep. Het bijwerkingenprofiel van het mRNA-4157-vaccin was acceptabel en toevoeging van mRNA-4157 aan de behandeling met pembrolizumab leidde niet tot meer immuungemedieerde bijwerkingen dan behandeling met alleen pembrolizumab.

Conclusie

De resultaten van de KEYNOTE-942-studie duiden op een langere overleving zonder metastasen op afstand bij patiënten met een radicaal gereseceerd hoogrisicomelanoom die behandeld werden met het gepersonaliseerde mRNA-4157-vaccin en pembrolizumab, vergeleken met alleen pembrolizumab. De KEYNOTE-942-studie zal worden opgevolgd door een gerandomiseerde fase III-studie. Daarnaast wordt het mRNA-4157-vaccin onderzocht bij andere tumoren, zoals het niet-kleincellig longcarcinoom.

Referentie

Khattak A, et al. Distant metastasis-free survival results from the randomized, phase 2 mRNA-4157-P201/KEYNOTE-942 trial. Gepresenteerd tijdens ASCO 2023; abstract LBA9503.