Lu-177-PSMA-therapie binnen 6 maanden na behandeling met radium-223 goed te verdragen bij mCRPC
Behandeling met radium-223 en lutetium-177 gekoppeld aan een ligand voor prostaat-specifiek membraanantigeen (Lu-177-PSMA) verlengen beide de algehele overleving bij patiënten met gemetastaseerde castratie-resistente prostaatkanker (‘metastatic castration-resistant prostate cancer’, mCRPC). In de RALU-studie wordt op basis van ‘real world’-data onderzocht of patiënten met mCRPC veilig behandeld kunnen worden met Lu-177-PSMA-therapie na eerdere behandeling met radium-223.
Radium-223 is een alfastraler die is goedgekeurd door het Europees Geneesmiddelenagentschap voor de behandeling van patiënten met mCRPC met symptomatische botmetastasen. Ook is bekend dat behandeling met de bètastraler Lu-177-PSMA leidt tot een langere overleving met een acceptabel bijwerkingenprofiel bij patiënten met mCRPC. Het is echter niet geheel duidelijk of Lu-177-PSMA-therapie veilig is na eerdere behandeling met radium-223 bij patiënten met mCRPC. In deze post-hocanalyse van de RALU-studie werd gekeken naar het tijdsinterval tussen behandeling met radium-223 en Lu-177-PSMA-therapie en de invloed hiervan op de effectiviteit en veiligheid van Lu-177-PSMA-therapie.
Methode
De RALU-studie is een retrospectief dossieronderzoek, gebaseerd op medische dossiers van patiënten met mCRPC die in de periode 2021-2022 waren behandeld met radium-223 en nadien Lu-177-PSMA-therapie hadden gekregen in een universitair ziekenhuis in Duitsland. Patiënten werden verdeeld in twee groepen op basis van het tijdsinterval tussen de laatste dosis radium-223 en de eerste dosis Lu-177-PSMA: <6 maanden (‘kort’) en ≥6 maanden (‘lang’). De primaire uitkomstmaten waren gerelateerd aan de veiligheid van Lu-177-PSMA-therapie, te weten afwijkende laboratoriumuitslagen van graad 3 of 4 en (ernstige) bijwerkingen, gemeten tot respectievelijk ≤90 en ≤30 dagen na de laatste dosis Lu-177-PSMA. Belangrijke secundaire uitkomstmaten waren algehele overleving, gemeten vanaf de start van Lu-177-PSMA-therapie, en veranderingen in de concentratie van PSA en alkalisch fosfatase (AF) tijdens Lu-177-PSMA-therapie.
Resultaten
In totaal werden de dossiers van 132 patiënten beoordeeld, van wie 42 patiënten Lu-177-PSMA-therapie hadden gekregen binnen 6 maanden na behandeling met radium-223, en 90 patiënten na 6 maanden of langer. Het percentage patiënten met een afwijkende laboratoriumuitslag van graad 3 of 4 was vergelijkbaar tussen de beide groepen en was het hoogst voor anemie (33 vs. 28%) en trombocytopenie (12 vs. 13%). Bijwerkingen werden gerapporteerd door respectievelijk 71 en 82% van de patiënten met een kort en lang tijdsinterval tussen de behandelingen, in het bijzonder vermoeidheid (12 vs. 7%), misselijkheid (12 vs. 8%) en een droge mond (7 vs. 18%). Daarentegen was het percentage patiënten bij wie een ernstige bijwerking optrad hoger in de korte-intervalgroep (33 vs. 28%). De mediane algehele overleving was 12,0 maanden (95%-BI: 8,8-19,9) in de korte-intervalgroep en 13,2 maanden (95%-BI: 10,0-15,9) in de lange-intervalgroep. In de korte-intervalgroep traden een PSA-respons ≥50% en een AF-respons ≥50% op bij respectievelijk 53 en 17% van de patiënten tijdens Lu-177-PSMA-therapie, terwijl deze percentages in de lange-intervalgroep beduidend lager waren (resp. 39 en 3%).
Conclusie
Uit deze post-hocanalyse van de retrospectieve RALU-studie blijkt dat patiënten met mCRPC die binnen 6 maanden na behandeling met radium-223 behandeld worden met Lu-177-PSMA-therapie, deze behandeling over het algemeen goed verdragen.
Referentie
Hussain MHA, et al. Time interval between radium‑223 (223Ra) therapy and Lutetium-177–prostate-specific membrane antigen (177Lu-PSMA) treatment and outcomes in the RALU study. Gepresenteerd tijdens ASCO GU Cancers Symposium 2023; abstract 73.
